1.                  ჯაბირ ბინ აბდულლაჰი (რ.ა.) ასე გადმოგვცემს: ალლაჰის შუამავალი (ს.ა.ს.) თითქოს ყურანიდან სურას გვასწავლისო ისე გვასწავლიდა ყოველ საქმეში ისთიჰარეს გაკეთებას. ის ასე ამბობდა:

„რომელიმე თქვენგანი რაიმე საქმეს, რომ დააპირებს 2 მუხლი ნამაზი შეასრულოს და შემდეგ ასე თქვას:

اَللَّهُمَّ إٍنِّي أَسْتَخِيرُكَ بِعِلْمِكَ وَ أَسْتَقْدِرُكَ بِقُدْرَتِكَ وَ أَسْأَلُكَ مِنْ فَضْلِكَ الْعَظِيمِ فَإِنَّكَ تَقْدِرُ وَ لَا أَقْدِرُ وَ تَعْلَمُ وَ لَا أَعْلَمُ أَنْتَ عَلَّامُ الْعُيُوبِ اللَّهُمَّ إِنْ كُنْتَ تَعْلَمْ أَنَّ هَذَا الْأَمْرَ خَيْرٌ لِي فِي دِينِي وَ مَعَاشِي وَ عَاقِبَةِ أَمْرِي (فِي أَمْرِي وَ أَجَلِهِ) فَاقْدُرْهُ لِي وَ إِنْ كُنْتَ تَعْلَمُ أَنَّ هَذَا الْأَمْرَ شَرٌّ لِي فَي دِينِي وَ مَعَاشِي وَ عَاقِبَةِ أَمْرِي فِي عَاجِلِ أَمْرِي وَ آَجِلِهِ فَاصْرِفْهُ عَنِّي وَ اصْرِفْنِي عَنْهُ وَ اقْدُرْ لِي الْخَيْرَ حَيْثُ كُنْتُ ثُمَّ ارْضِنِي بِقَضَائِكَ.

ალლაჰ! შენი ცოდნით ისთიჰარეს გაკეთება მინდა. შენს ძალას მივენდობი. შენი წყალობისგან ვითხოვს. უეჭველად შენ ძალა შეგწევს, მე არ შემწევს. შენ იცი, მე არ ვიცი. უეჭველად შენ ხარ უხილავთა მცოდნე.

ალლაჰ! თუ ეს საქმე ჩემთვის, ჩემი რწმენის, ჩემი ცხოვრების თავში ან ბოლოში ხეირიანი იქნება, მაშინ ის ჩემთვის მისაწვდომად აქციე! და თუ ეს საქმე ჩემთვის, ჩემი რწმენისთვის, ჩემი საქმისთვის ან თავში ან შემდგომ კარგის მომტანი არ იქნება,&ნბსპ; მაშინ მაშორე ის მე და მეც დამაშორე მისგან! სადაც არუნდა ვიყო ყოველთვის ჩემთვის რაც ხეირიანი იქნება ის მომეცი და შემდეგ კმაყოფილი მამყოფე იმაზე, რასაც შენ მომცემ.“[1]

[1] იმამ ნესაი, ამელულ-იევმ ველ-ლეილე, გვ. 161-162, (ჰ.ნ. 498); ეს ჰადისი სარწმუნოა მაგრამ გადმოცემა ღარიბი აქვს.