monanieba
მონანიება
1. აბდულლაჰ ბინ ბურეიდე თავისი მამისგან (რ.ა.) გადმოგვცემს:
ალლაჰის შუამავალმა (ს.ა.ს.) ბრძანა:
„ვინც
اَللَّهُمَ أَنْتَ رَبِّي لَا إِلَهَ إِلَّا أَنْتَ خَلَقْتَنِي وَأَنَا عَبْدُكَ وَ أَنَا عَلَى عَهْدِكَ وَ وَعْدِكَ مَا اسْتَطَعْتُ أَعُوذُ بِكَ مِنْ شَرِّ مَا صَنَعْتُ وَ أَبُوءُ لَكَ بِذَنْبِي وَ أَبُوءُ لَكَ بِنِعْمَتِكَ عَلَيَّ فَاغْفِرْ لِي فَإِنَّهُ لَا يَغْفِرُ الذَّنُوبَ إِلَّا أَنْتَ.
ალლაჰ! შენ ჩემი უფალი ხარ. არ არსებობს ღვთაება გარდა შენ. შენ გამაჩინე და მე შენი მსახური ვარ. შენს აღთქმასა და დანაპირებზე ვარ შეძლებისდაგვარად. ჩემს მიერ ნამქმედართა სიავეებისგან შენ შემოგეფარები. ვაღიარებ ჩემს ცოდვებს, ასევე ვაღიარებ შენს წყალობას ჩემზე და მომიტევე მე რადგან უეჭველადშენს გარდა ცოდბვების მიმტევებელი არ არსებობს.იტყვისდა იმ დღეს ან ღამეს გარდაიცვლება ის სამოთხეში შევა.“[1]
[1] იმამ ნესაი, ამელულ-იევმ ველ-ლეილე, გვ. 24 (ჰ.ნ. 20); ებუ დავუდ, ჰ.ნ. 5070; იბნი ჰიბბან, მევარიდ, 2353; ალ-ჰაქიმ, I, 514; იბნი მაჯე, ჰ.ნ. 3872. იბნი ჰაჯერი ამ ჰადისს საჰიჰად (სარწმუნოდ) თვლის.