[1] ქეფფარეთი: მარხვისას დაშვებული შეცდომების, ფიცის გატეხის, ზიჰარის, ჰაჯობისას დაშვებული შეცდომების ან შემთხვევით კაცისკვლის შედეგად ჩადენილი ცოდვების საპატიებლად შარიათის მიერ ღვთისმსახურების ნიშნით დაწესებული მოქმედებები. წმინდა ყურანში სიტყვა „ქეფფარეთი“ ამ მნიშვნელობით ორ აიათშია მოხსენებული. (მაიდე, 5/89, 95.)

ა) რამადანის მთვარეში, ფარძი მარხვის დაცვისას, საპატიო მიზეზის გაერეშე შეგნებულად და საკუთარი ნებით მარხვის მომშლელს ქეფფაერთის სახით მონა/ტყვეს გამოსყიდვა და გათავისუფლება ევალება, თუ ამას ვერ შეძლებს მაშინ ორი თვე ზედიდ-ზედ უნდა იმარხოს, თუ ამასაც ვერ შეძლებს, მაშინ 60 ღარიბი დილითა და საღამოთი უნდა გამოკვებოს ან შესაბამისი თანხა უნდა მისცეს.

ბ) ზიჰარი, გულისხმობს იმ მდგომარეობას, როდესაც კაცი თავის ცოლს ან მისი ცოლის რომელიმე ორგანოს თავის დედას ან მის ორგანოს მიამსგავსებს, რომელიც მისთვის სამუდამოდ ჰარამია. ვინც ასე მოიქცევა მან ცოლთან კავშირის დამყარებამდე ქეფფაერთი უნდა გადაიხადოს.

გ) ჰაჯობისას ან იჰრამით შემოსილ მდგომარეობაში ჩაიდენს იმ დანაშაულს, რომელიც ამ მდგომარეობაში ცოდვად ითვლება, მაშინ ასეთ პიროვნებას დანაშაულის სიმძიმის მიხედვით ქეფფარეთი დაეკისრება.

დ) შეგნებულად დადებული ფიცის გატეხვის შემთხვევაში, ქეფფარეთის სახით 10 ღარიბის დილით და საღამოთი გამოკვება ან შემოსვაა საჭირო.

ე) ვისაც შემთხვევით კაცი შემოაკვდება, მან ერთი მონა/ტყვე უნდა გამოისყიდოს და გაათავისუფლოს. ვინც ამას ვერ შეძლებს, მან ორი თვე უწყვეტლივ უნდა იმარხოს. (ნისა, 4/92.)